همگرایی، همکاری آگاهانه و داوطلبانه‌ی افراد حقیقی و حقوقی به منظور تلاش برای رسیدن به اهداف مشترک است.
همگرایی، در به رسمیت شناختنِ اشتراکات و اختلافات در عقیده و نظر معنا پیدا می‌کند و با حق بیان و حق دفاع از آنها در یک رفتارِ هماهنگِ گروهی شکل می‌گیرد.
شرکت‌کنندگان در فرآیندِ همگرایی دارای حقوق برابر هستند.
برآیندِ نیروهای همگرا، حاصلِ نقطه نظراتِ مشترکِ آنها برای رسیدن به اهداف مشترک (سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و…) است.
«همگرایی پایدار ایرانیان- همپا» تلاشی‌ست برای پی‌ریزی یک چنین همگرایی فراگیر در گستره‌ی سیاسی. هدف این همگرایی نه ایجاد «آلترناتیو سیاسی»، بلکه ارائه‌ی «سیاستِ آلترناتیو» جهت گسترش فرهنگ نوین سیاسی حول یک کارپایه‌ی مشترک است.
متاسفانه از سه دهه‌ی پیش به این سو، شاهد چیرگی واگرایی ژرف بر فضای سیاسی کشورمان هستیم. تجربه نشان می‌دهد که بر واگرایی‌هایی سیاسی- اجتماعی موجود نمی‌توان در چارچوب و فضای همان فرهنگ سیاسی و سنتی غلبه کرد، که عملا موجب پیدایش و بازتولید این واگرایی‌ها می‌شوند.
ویرانگری‌های سهمگین سیاسی، اقتصادی، محیط زیستی، اجتماعی و فرهنگی حکومت «جمهوری اسلامی ایران» در کشور ما به میزانی است که ترمیم و جبران خسارت‌ها، تلاش گسترده و همگرایانه‌ی همه‌ی استعدادها و ظرفیت های ملّی را می‌طلبد. پیش‌شرط رسیدن به این هدف مهم، ارائه‌ی یک فرهنگِ نوینِ سیاسی (سیاستِ آلترناتیو) در جریان عملِ همگرایانه است. فرهنگی که می‌تواند چارچوب و طرحی نو برای غلبه بر واگرایی‌ها، و به کار گرفتن همه‌ی استعدادها و ظرفیت‌های ملّی برای برون رفت کشور ما از بن‌بستِ فعلی باشد.
«همگرایی پایدار ایرانیان- همپا» تلاشی همگرایانه در این راه است.
نسخه پی دی اف برای چاپ
